Ik zal deze post maar beginnen waar de vorige post geëindigd is: surfkamp. Maandag vertrokken we vanuit Sydney om aan te komen in een klein paradijsje genaamd seven mile beach. Ik werd als enige meisje ingedeeld in een kamer met zes jongens. Supergezellig en mijn Duits is er ook weer op vooruit gegaan. Elke ochtend stonden we vroeg op zodat we na ons "brekkie" onze "wetties", die inderdaad altijd onaangenaam wet waren, aan konden doen. Vervolgens hadden we twee lessen van twee uur per dag. Surfkamp was een marathon van geluksmomentjes: naar de sterren kijken in het zand, eindelijk kunnen staan op mijn surfbord, meegevoerd worden door de golven, leren longboarden en smoothstar (een speciaal soort skateboard voor surfers) rijden, en het leuk hebben met de medekampgenoten. Aan het einde van de week had iedereen een rouwgescrubt gezicht van het zout en was een groot deel gewond of ziek, maar het was het allemaal waard. Je gaat niet op surfkamp voor je gezondheid.

Eenmaal terug in Sydney kwam ik weer terecht in een kamer vol jongens, vooral Britten deze keer. S'avonds speelde ik een potje "Zauberer" met een paar Duitsers die ik op kamp had leren kennen.

Zondag ben ik samen met Elise, een meisje uit de Nederlandse groep, naar de Blue Mountains geweest. Na een korte wandeling door een ouderwets mijnbouw dorpje kwamen we aan in het geweldige natuurgebied. Snel werden we begroet door een man die ons vertelde over de natuur in het gebied. Hij liet ons door zijn verrekijker kijken en gaf ons beide een eucaliptusblad. De Blue Mountains danken hun naam aan die eucaliptusbladeren. Ze geven namelijk een stof af die de hele omgeving mistig maakt, waardoor het gebied er blauw uitziet. Anyway, die man bleek ons dit allemaal verteld te hebben om ons de bekeren tot zijn baptist church. Hier kwamen we achter toen hij ons het boekje "the road to joy" gaf.

De dagen hierna heb ik van alles in Sydney bezocht. Ford Denison (eerst een gevangenis, toen een ford en daarna een museum), Watsons bay (waar ik een klein bibliotheek je ingedoken ben tegen de kou), Darling harbour, Chinese friendship garden, the Rocks, Hyde park, Oprah house, harbour bridge, Bondi- , Coogie-, Manly-, en Toronga beach en de fijnste plaats van de hele stad: the royal botanical gardens. Hier ben ik aan het einde van een lange dag in een boom geklommen en gaan lezen. Het is er zoveel rustiger dan de rest van Sydney. Dinsdag ben ik samen met Elise naar de bioscoop geweest als afscheid omdat ze Sydney ging verlaten.

Er zijn twee redenen waardoor ik zoveel heb kunnen zien in zo'n korte tijd. Mijn pennyboard en een cruise. Sydney heeft redelijk goede wegen dus ik kom goed vooruit op mijn pennyboard. Het enige wat mij ophoudt zijn de duizend stoplichten waar ik het de vorige keer over had. Helaas heeft de snelheid ook een nadeel. Ik heb al twee valpartijen gehad waardoor ik nog steeds onder de schaafwonden en blauwe plekken zit. Mijn kamergenoten zeiden telkens dat ze mijn pennyboard in zouden nemen voor mijn eigen veiligheid. Ze hielpen wel met alles verbinden en ontsmetten wat heel lief was.

De andere reden dat is zoveel heb gezien is een hop-on-hop-of cruise die ik heb gedaan. Ik had deze in Nederland al gekocht en het was een leuke manier om alles te bekijken. Ik zat in de boot met een chinees meisje. Ik heb haar een beetje Nederlands geleerd en zei leerde mij chinees.

Vrijdag heb ik Sydney verlaten om te gaan WWOOFen (Willing Workers On Organic Farms). Ik miste het goede station en stapte toen anderhalf uur te ver uit. Eenmaal op de goede plaats aangekomen werd ik warm verwelkomt door Ineke en Max. Zei zijn de eigenaars van bamboo buddha, een organisch, vegetarisch restaurant waar ik me binnen no time helemaal thuis voelde. Ineke is een geweldige kok en ik wordt enorm verwend met de lekkerste maaltijden hier. Ik heb al zoveel aardige mensen ontmoet en zoveel leuke dingen gedaan in deze omgeving. Rural Australia heeft me nog niet teleurgesteld.

Ik begin steeds meer aan Australië te wennen. Sinds ik Sydney uit ben heb ik amper Nederlands gepraat waardoor ik in een echte Engelse zone zit met mijn hoofd. Ik begin zelfs Australische uitspraken over te nemen merkte ik gister.Zo zeggen ze hier vaker dan op andere plekken de woorden "wow" en "as well". Ook wordt ik door elke vrouw aangesproken met "darling" of "sweetheart".

Mijn toekomst hier ligt nog niet echt vast. Ik zou graag langer willen blijven bij bamboo buddha maar ik wil ook graag beginnen als au pair. In mijn volgende post weten we meer.

See ya then!